(foto header, Jur Engelchor Fotografie)
Vanavond was er het afscheid van Mieke Booij uit de gemeentelijke politiek.
Hieronder de uitgeschreven speech van burgemeester Marianne Schuurmans-Wijdeven (de uitgesproken tekst geldt)
Beste Mieke,
‘A Good Heart These Days Is Hard To Find’. Terwijl ik mijn speech voor jou aan het voorbereiden was, wilde deze regel uit het liedje van Feargal Sharkey niet meer uit mijn hoofd verdwijnen. Want als ik kijk naar jou als persoon, als ik kijk naar jouw CV, dan is het jouw goede hart –a good heart- dat als een rode lijn door alles heen loopt.
Want in jouw hart heb je ruimte voor iedereen in Haarlemmermeer die wel wat hulp kan gebruiken. Je zet je in om bruggen te slaan, om ervoor te zorgen dat Haarlemmermeer een sociale samenleving is. Een samenleving waar mensen die dat nodig hebben, een duwtje in de rug krijgen. En je wilt anderen blij en gelukkig wilt maken, je wilt een samenleving zonder onrecht. En in dat hart heb je natuurlijk ook je gezin gesloten: Bert en jullie zoon en dochter. Je kleinzoon sloot je vorig jaar niet alleen in je hart, maar ondanks corona ook in je armen. En je blijdschap en geluk daarover deelde je graag met iedereen.
Al op heel jonge leeftijd werd je al vrijwilliger en zette je je al in voor anderen: je was lid van bewonerscommissies, je zette je in voor het sociaal vernieuwingsproces Overbos en als snel groeide je van wijkniveau naar gemeenteniveau, als bestuurslid van de Vereniging van Huurders in Haarlemmermeer.
De stap naar de politieke arena in Haarlemmermeer was logisch. In april 2006 trad je toe tot de gemeenteraad van Haarlemmermeer. In die tijd werkte je bij MeerWaarde, waar je veel contact had met verenigingen en dorps- en wijkraden. Een waardevol netwerk, waar je dat werk kon doen waar je gelukkig van werd: mensen activeren en in verbinding brengen. Een netwerk ook dat enorm waardevol was voor je politieke werk.
Je energie was tomeloos. Je was er altijd bij als er activiteiten en bijeenkomsten voor raadsleden werden georganiseerd. En ook bij activiteiten van de PvdA-fractie liet je werkelijk nooit verstek gaan. Sterker nog: je organiseerde ze gewoon altijd. Je enorme netwerk kwam daarbij goed te pas: je wist altijd de juiste mensen op de juiste plek te krijgen.
Dat activeren -‘begeisteren’ zeggen onze Oosterburen en eigenlijk klinkt dat mooier- bewaarde je niet alleen voor MeerWaarde. Als docent Maatschappijleer richtte je je op jongeren, je ‘begeisterde’ ze met je energie en je betrokkenheid. Als raadslid heb je veel van jouw klassen rondgeleid in ‘jouw’ raadzaal en je hebt ze meegenomen in de lokale politiek. En naar ik begrijp, heb je als BABS -ja, ook dat doe je nog- zelfs een of misschien wel enkele van je oud-leerlingen getrouwd.
Meerjazz, de Beursvloer, Heart for Human, YounGold, Junior Business Challenge (en dit is allerminst een volledige opsomming) je zou zeggen dat je dagen gevuld waren met werk, werk en werk.
Toch hield je nog tijd over. Om op dansles te gaan met mederaadslid Henk Kuiper bijvoorbeeld. Met hem danste je de sterren van de Tangohemel en ach: salsadansen kon er ook nog wel bij.
Men zegt dat je mensen kent als je hun lievelingsdier kent. In jouw geval is dat de papegaaiduiker. Een kleine zeevogel, die in het voorjaar en de zomer een prachtig gekleurde snavel heeft. Een vogel die ook trouw is aan de plek waar hij geboren is. Daar gaat de vergelijking geloof ik al mank want je komt uit de Betuwe. Maar de polder ben je inmiddels al decennia lang trouw.
Je hebt prachtige dingen voor anderen laten gebeuren, je hebt zelf mooi dingen meegemaakt. Maar er is ook een zware en verdrietige periode geweest: de tijd dat je ziek werd. Met al je levenskracht en niet aflatende positieve instelling, maar ook met behulp van veel en zware medicijnen ben je daar bovenop gekomen. Groot waren de teleurstelling en het verdriet toen enkele jaren geleden toch weer ziek werd. De vooruitzichten waren slecht, maar ook nu bleek weer hoe positief je als mens bent. Je zat niet bij de pakken neer, sterker nog: je werd lijsttrekker bij de raadsverkiezingen in 2019 en na de verkiezingen ging je grote droom in vervulling: je werd wethouder zorg & welzijn, sport, wonen en ICT. Je bent een groot bewonderaar van Pippie Langkous. Haar levensmotto is jouw motto: ‘ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan’. En zo zette je de volgende stap in de politiek-bestuurlijke wereld.
Mieke,
Het wethouderschap in de grote en dynamische gemeente Haarlemmermeer heeft veel, misschien wel te veel van je gevraagd. Je kon niet iedereen meer in dat grote hart van je sluiten, als bestuurder moest je soms meer afstand nemen dan je lief was. Ook je gezondheid speelde je parten. En dat heeft je ertoe gebracht om te kiezen voor datgene waar jouw grote kracht ligt: je hart weer openstellen voor iedereen en mensen verbinden, motiveren en gelukkig maken.
Jouw beslissing om het wethouderschap neer te leggen, getuigt van enorm veel moed. En Mieke: daar heb ik grote bewondering voor.
Voor de mensen in onze gemeente en daarbuiten, die op zoek zijn naar een ‘good heart’: een kleine maand geleden ben je een nieuw bedrijf begonnen: als trouwambtenaar om de mooiste dag van het leven nog mooier te maken. En je bent in te huren als voorzitter, presentator en moderator. Haarlemmermeer heeft er weer een ondernemer bij. En dat past uiteraard bij jouw levensmotto: Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het kan.
A good heart these days is hard to find.
Beste Mieke,
Please be careful with that heart of yours.
