Jacques Hendriks
Velen van onze kiezers zijn bevreesd voor deze uitkomst binnen Europa. De stampende
laarzen door de straten mogen wat ons betreft tot het verleden blijven horen. Iedereen
weet wat daar mee bedoeld wordt. Een leider met een partij die, vermomd binnen linkse
ideeën, een extreemrechtse agenda beheerde, die tot het uiterste werd uitgevoerd. Dit
nooit meer riepen we jaren in koor, wat naar nu verstild lijkt te zijn.
In onze hoofden echode de klanken van de schrik nog na van de uitslag van de landelijke
verkiezingen vorig jaar. In shock met wezenloze blik elkaar aanstarend vol ongeloof. Hoe
is dit mogelijk? Onze buren, vrienden, kennissen en zelfs familieleden die zonder enige
terughoudendheid het rode potlood bij het vakje plaatsten. En doodgemoedereerd
inkleurden.
Natuurlijk was na enige weken al duidelijk dat de soep veel minder heet wordt gegeten
dan opgediend. En tot op heden zijn er wel tekenen van een kabinet op hoofdlijnen, maar
is vooral duidelijk dat er kopzorgen zijn over de invulling en samenwerking. De kans is
groot dat het kabinet niet gaat lukken of de rit slechts kort zal zijn, waarmee nieuwe
verkiezingen de vervolgweg zal zijn. Maar dan moeten we er wel staan! De publieke
opinie zal er zeker een worden van de schuld bij de ander, de ambtenaren, de media, de
coalitiepartners, de oppositie; links.
Zeker nu het binnen de Europese uitkomsten een duidelijk ander verhaal is geworden.
Rechts is gegroeid, maar extreemrechts blijft beperkt tot maximaal 15% van de zetels,
zelfs met de meest positieve blik. Dat schept rust en vertrouwen. De rust dat we
voorlopig verder kunnen met het Europa dat we voor ogen hebben; groen, sociaal en als
krachtige eenheid. Het vertrouwen dat dit kan binnen democratische waarden en
normen.
Maar op lokaal niveau blijft veel te winnen. Het blijkt dat in onze omgeving alleen
Haarlem en Heemstede het sociale geluid laat weerklinken. Alle andere gemeenten in ons
blikveld zijn in meer of mindere mate opgeschoven naar de rechtervleugel. De
overweging van die kiezers zijn te bedenken; Weinig vertrouwen in de gevestigde orde,
weinig geloof in oplossingen aangaande milieu- en asielbeleid, weinig hoop op woningen
en bestaanszekerheid. Het gebrek aan vertrouwen, geloof en hoop, brengt wanhoop,
boosheid en frustratie. Daar zijn de meeste extreemrechtse stemmen op gebouwd. Dat
was in de tijd van weleer niet veel anders.
Toch is er een groot verschil met toen. Nu kennen we de geschiedenis, nu kennen we de
methodiek en nu weten we hoe er mee om te gaan. De enige manier om geloof, hoop en
vertrouwen terug te geven aan de kiezers is door verbindende verhalen en programma’s,
door te doen wat we zeggen en te zeggen wat we doen. Door de toekomst te schetsen in
grijpbare beelden die verbroederen en door onze naasten te omarmen, zelfs (of
misschien vooral) als ze van de ‘verkeerde’ partij zijn.
Met elke bijeenkomst van onze partij, GroenLinks-PvdA, brengen wij die verbroedering in
beeld en in de praktijk. De groep wordt groter en levendiger. Groeiende samenhang,
groeiend vertrouwen en dynamiek. Op 6 juli sluiten we gezamenlijk het eerste deel van
het politieke jaar af en gaan tijdens de vakantie de rust en energie vinden voor de
tweede periode en in opmaat naar de volgende verkiezingen in 2026. Nog bijna 2 jaar de
tijd om elkaar en de kiezer weer te vinden, met misschien ook alweer tussentijdse
verkiezingen; we sluiten het niet uit.
We hopen jou in die tijd te vinden als medestander, of misschien vind jij ons, in de weg
vooruit naar een gezamenlijke missie om de wereld weer een stuk mooier te maken. Te
beginnen in Haarlemmermeer. Voorwaarts…, gewoon voorwaarts!
