Door op 25 oktober 2014

Deze week 6

Er is al een hoop te doen geweest over telefonie masten in Haarlemmermeer. Haarlemmermeer hanteert dan ook al 10 jaar het voorzorgsprincipe. Het voorzorgsprincipe is, zoals ik dat vertaal: Zorg dat zendmasten zover als redelijkerwijs mogelijk is geen overlast bezorgen. Niet in woonwijken, tenzij dat echt niet anders kan. De aanzet tot dit beleid is mede door (toen) raadslid Tom Horn van de PvdA gegeven. Dit beleid is tot op heden actueel en wordt nog steeds uitgevoerd.

Antenne masten worden zoveel mogelijk niet in woonwijken geplaatst.

 Over antenne installaties op daken en aan kerktorens hebben we het niet. Deze worden zonder vergunning geplaatst door providers. Dat is in de telecomwet geregeld. In Haarlemmermeer vinden we tientallen van dergelijke antennes.

 We hebben het over masten: en daar zijn in hoofdzaak 2 bezwaren tegen. Het eerste bezwaar is de negatieve effecten van straling.

 Straling is overal. Electromagnetische straling komt ook overal voor: De aarde zelf, maar ook betonnen gebouwen, waar we hier midden in zitten, zenden een beetje straling uit. Met al deze mensen in de zaal denk ik dat er wel meer dan honderd mobiele telefoons aanstaan, die allemaal een signaal uitzenden.

Het is niet bewezen of waarschijnlijk dat deze straling schadelijk is. Dat is wetenschappelijk onderzocht. Toch kan het altijd, ooit een keer, blijken dat er toch een schadelijke component in een bepaald soort straling zit. Daarom hanteert het college het voorzorgsprincipe: zoveel als redelijkerwijs mogelijk is beperken van het plaatsen van masten. En dat is goed, daar werken de providers aan mee: de PvdA steunt dit beleid.

 Het 2e bezwaar is ruimtelijk: de masten zijn lelijk, en nemen het mooie uitzicht weg. Het is begrijpelijk dat inwoners hier bezwaar tegen maken. Wij willen met z’n allen onze woonomgeving mooi houden. Overigens zijn wij wel een grotendeels welstands vrije gemeente: als u een lelijke dakkapel op uw huis wilt bouwen is dat uw zaak; uw buurman kan er geen bezwaar tegen maken. Juist voor het ruimtelijke bezwaar is door het college de mogelijkheid van second opinion geformuleerd. De gemeente gaat met direct betrokkenen na of er niet een even goede locatie is, waar minder mensen overlast kunnen ervaren.

 En daarmee heeft het college uitstekend beleid geformuleerd, wat alle wettelijke mogelijkheden benut. Maar bovendien stuurt het college daarmee aan op goede samenwerking, met providers, met het antenneburo en vooral met betrokken inwoners. De Partij van de Arbeid kan zich volledig in dit beleid vinden.

 Chris Vonk

 

Waar ben je naar op zoek?