Klimaattop, een nieuw hoofdstuk

Twee weken geleden vertrokken we vanuit Rotterdam met de klimaattrein richting de VN Klimaattop in Parijs. We werden als Nederlandse delegatie uitgezwaaid door de enthousiaste kinderen van het project generatie C die ons hun eigen goede ideeën voor een klimaatneutrale wereld meegaven.

Het was nog eens een extra stimulans om keihard aan de slag te gaan in Parijs. Het deed je beseffen waar die onderhandelingen uiteindelijk om gaan: een duurzame toekomst voor onze kinderen en kleinkinderen. Met een geweldig team van specialisten van verschillende departementen, voerde ik in Parijs de onderhandelingen namens Nederland.

En nu, twee weken van intensief onderhandelen verder, zijn we met al die 195 landen gelukkig tot een breed gedragen en ambitieus akkoord gekomen. Er waren natuurlijk goede voortekenen: de urgentie die bij de start van de top te horen was in de speeches van wereldleiders als Obama en Xi Jinping was hoopgevend. In aanloop naar de Klimaattop hadden al 186 landen hun eigen plannen op tafel gelegd waarin ze lieten zien hoe ze zelf gaan bijdragen aan de reductie van broeikasgassen vanaf 2020. Een enorme stap vooruit ten opzichte van eerdere klimaattoppen. Maar het moest nog wel omgezet worden in een juridisch bindend akkoord. En dat is er nu. Dit akkoord geeft ons echt een kans op een duurzame toekomst. Het committeert landen om samen te werken aan deze immense opdracht voor onze generatie: het beperken van de opwarming van de aarde tot 2 graden Celsius, met een duidelijk zicht op 1,5 graden Celsius. En, ook een grote stap voorwaarts: landen zullen vanaf nu aan elkaar en de wereld rapporteren over de voortgang bij het halen van hun doelen.

Elke vijf jaar komen ze vervolgens bijeen om te kijken hoe elk land presteert en worden waar nodig de ambities opgeschroefd. Naast maatregelen om de uitstoot te verminderen bevat het akkoord ook heel belangrijke maatregelen en financiering om de gevolgen van de verandering van ons klimaat op te vangen. Dit akkoord helpt de allerarmsten de gevolgen van klimaatverandering te dragen en heeft oog voor de bijzonder precaire omstandigheden van kleine, in ontwikkeling zijnde eilandstaten. En we zijn er uiteraard nog lang niet. Landen, ook Nederland, moeten nu zelf vol aan de bak om hun doelstellingen te halen.

Al de Nederlandse klimaatinitiatieven van overheden en bedrijfsleven die ik in Parijs heb zien langskomen, stemden alvast hoopvol. Het besef begint steeds meer door te dringen dat we aan het einde komen van een tijdperk waarin economieën drijven op olie, gas en kolen.

Laat dit akkoord een keerpunt zijn. Een nieuw hoofdstuk als het gaat om internationale klimaatactie. Zodat deze generatie later tegen zijn kleinkinderen kan zeggen dat toen in Parijs die zo belangrijke stap is gezet richting een klimaatneutrale wereld.

Sharon Dijksma