Hans Spekman: Zondagsbrief

Afgelopen week was ik in Stadskanaal. Ik ging langs bij Hendrik Harders. Lid van het eerste uur en inmiddels 91 jaar. Hendrik vroeg voorafgaand aan de campagne aan de afdeling of hij nog wat kon betekenen, hij wilde graag zijn steentje bijdragen. En zo stond dit PvdA-lid van het eerste uur afgelopen zaterdagen tussen de jonge partijleden rozen uit te delen.

In de voorbije weken ben ik het hele land doorgereisd om met afdelingen campagne te voeren: van de Drechtsteden tot Winschoten, van Heerlen tot Den Haag. Overal zie ik een ongelooflijke energie van jonge en oude partijgenoten om de straat op te gaan.

Het besef dat er iets op het spel staat deze verkiezingen is helder. De waterschappen kunnen het huishoudboekje van de mensen die wat krapper bij kas zitten een beetje lucht geven door de waterschapsbelastingen voor minima kwijt te schelden. De Provinciale Staten kunnen de provinciale economie weer een impuls geven. En indirect bepalen we komende woensdag de samenstelling van de Eerste Kamer voor de komende vier jaar; tot ver na de Tweede Kamerverkiezingen van 2017.

Maar verkiezingen zijn niet de grootste drijfveer van Hendrik en al die andere mensen om de straat op te gaan. In de gesprekken met onze vrijwilligers proef ik iets anders, een motivatie die dieper zit dan een verkiezingscampagne.

Partijgenoten gaan de straat op omdat ze een sterke overtuiging delen: een samenleving met gelijke kansen voor iedereen, ongeacht afkomst, opleiding of hoeveel geld je ouders hebben. Sociaaldemocraten gaan de straat op om aan de deur te horen wat bijvoorbeeld ‘flexibilisering van de arbeidsmarkt’ betekent als je metselaar bent. Of hoe je als jongere met een beperking honderden sollicitatiebrieven schrijft en er niet tussen komt. Als je zulke ervaringen hoort kun je cynisch worden en somberen. Maar een sociaaldemocraat doet dat niet. Die legt zich niet neer bij zogenaamde voldongen feiten.

Bijvoorbeeld in Papendrecht. Ik was daar vorige week op werkbezoek in een pannenkoekenhuis. Twee broers en een zus zagen talloze jongeren en ouderen met een drempel tot de arbeidsmarkt en dachten: daar gaan we wat aan doen. Ze hebben nu pannenkoekenhuis Frittella, waar maar liefst 100 mensen werken die moeilijk werk konden vinden. Deze mensen zeiden tegen me hoe blij ze zijn dat ze een echte baan hebben. En met hoeveel plezier ze naar hun werk gaan. Met een beetje hulp van de overheid, maar vooral dankzij de tomeloze energie van de eigenaren hebben al deze mensen nu een volwaardige plek in de samenleving waar wij allen onderdeel van uitmaken.

 Dit is een voorbeeld dat inspireert.

Maar bij de komende verkiezingen ligt nieuwe onzekerheid voor mensen op de loer. Net nu Lodewijk Asscher zijn belangrijke wet aanpak schijnconstructies door de Tweede Kamer heeft geloodst, en nu Jeroen Dijsselbloem de strengste bonuswet van Europa heeft ingevoerd, willen sommige partijen een ander kabinet en nieuwe verkiezingen. En net nu de werkgelegenheid aantrekt, en de economie weer groeit, zijn er partijen die opnieuw willen bezuinigen op sociale zekerheid, zorg of salarissen van verpleegsters en politieagenten. En tenslotte ligt het risico van een rechtse meerderheid in de Eerste Kamer op de loer. Dat is geen fijn vooruitzicht, want dan wordt het voor rechts Nederland wel erg makkelijk gemaakt bij een volgende kabinetsformatie. Dat zou rampzalig zijn voor al die mensen die nu al geen vaste baan kunnen vinden of moeten concurreren op salaris met collega’s.

Vandaar mijn oproep aan jullie, trouwe partijgenoten. Ga de komende dagen nog een keer de straat op. Laat je inspireren door de verhalen aan de deuren. Overtuig, samen met Hendrik Harders en alle andere vrijwilligers, onze achterban van het belang om te gaan stemmen. In Den Bosch werd afgelopen jaar dankzij negen (!) stemmen verschil een restzetel in de wacht gesleept. Een zetel betekent een extra sociaaldemocraat die zich inzet voor een samenleving waarin iedereen meedoet. Iedere stem verdient het om gehoord te worden, dus help mee onze stemmen luid te laten klinken in het waterschap, de provincie en de Eerste Kamer.

Met vriendelijke groet,

Hans Spekman