zondagsbrief

Stralende zon en een mooi moment op het ijskoude Plein. Afgelopen vrijdag tekende ik de afspraak waardoor onze schoonmakers weer in dienst van het Rijk komen. Wat een trots op de gezichten van Abdel, Kathleen en al die anderen. ‘Hij heeft getekend’, riepen ze. Straks kunnen ze kiezen voor een vast contract. Voortaan horen ze er bij.

Waarom is dit zo belangrijk? Het gaat om waardering en respect. Omdat werk meer is dan een economische kostenpost. Het is een keuze tegen de trend van steeds maar minder zekerheid en minder werkplezier. De schoonmakers hebben de afgelopen jaren zelf een betere CAO bevochten. Nu laat de Rijksoverheid zien dat ze erbij horen als volwaardige collega’s.

De waarde van goed werk is wat mij motiveert om tegen de trend te vechten van doorgeslagen flex en van verdringing en van schijnconstructies. Ik weet ook wel, volgens sommigen is het een natuurverschijnsel. Kunnen we er niets aan doen dat we ook in Nederland een race naar de bodem hebben die pas stopt op Bulgaars minimumloon met Chinese arbeidsomstandigheden.Maar willen we dat dan?

En ja, er zijn ook politici die ‘foei’ zeggen en het symboolpolitiek vinden nu we de schoonmakers weer in dienst nemen. Maar we moeten mensen weer waarderen om wat ze toevoegen in plaats van wat ze kosten. Zekerheden zo verdelen dat niet alleen de happy few ervan profiteren, maar ook de meester en juf voor de klas, de verpleegkundige en de schoonmakers.

Op de dag dat ik vertrok als wethouder van Amsterdam, lag op mijn bureau een kaartje van Ciska. Ciska was schoonmaakster op het stadhuis, en we zagen elkaar vaak in de gang als ik ’s ochtends binnenkwam of aan het eind van de dag weer naar huis ging. Op het kaartje stond een lieve afscheidsboodschap: ‘Goed je best doen. Blijf jezelf.’

Voor 2000 schoonmakers is dit een erkenning. Het is geen symboolpolitiek. Het is wel een politiek symbool. Symbool van een strijd die we met heel veel anderen samen strijden. Voor mij is de pijn van het regeren de moeite waard omdat we in Nederland eindelijk weer durven te kiezen voor de waarde van werk. We zijn er nog niet, maar we zijn onderweg. Onszelf blijven en ons best doen dus.

Fijne zondag,

Lodewijk Asscher