Emma was een overtuigd PvdA’er. Emma is lid geworden van de PvdA rond de tijd dat Joost en zij naar Halfweg zijn gekomen: 1 maart 1978 en is dus bijna 42 jaar lid gebleven.
Emma en Joost zijn in Halfweg terecht gekomen vanuit Amsterdam door Burgemeester (1973 – 1995) Frank IJsselmuiden. Joost en Frank IJsselmuiden kenden elkaar al van vroeger op het Internaat. Zoekend naar een nieuw huis opperde IJsselmuiden, waarom komen jullie niet naar Halfweg? Dat heeft hij daarna geweten, zeker toen Emma ook in de Gemeenteraad kwam.
In de periode 1982-1990 was Emma fractievoorzitter van de PvdA fractie, met verder Ger Veldman en André van Zuilen. En met Emma is het politieke debat geïntroduceerd in de Gemeenteraad van Haarlemmerliede en Spaarnwoude.
Daar was in de PvdA afdeling al een behoorlijk debat aan voorafgegaan. De positie van Emma als nr. 1. op de lijst, als lijsttrekker dus en daarmee in de politieke traditie, beoogd fractievoorzitter heeft aardig wat reuring binnen de PvdA afdeling gegeven.
Sommigen vonden, we spreken over de vroege jaren ’80, Emma maar een radicale feministe, wat ze zeker niet was. Emma zag van de Rode Vrouwen, toen actief binnen de PvdA, alleen uit naar het jaarverslag, waar ze zich vervolgens erg vrolijk over maakte, begrepen we van Emma’s opvolgster in de gemeenteraad Marian Polderman.
Tot Emma’s komst in de gemeenteraad bestond het debat uit voorlezen wat het college voorstelde afsluitend met de zin ……. En de hamer valt. Volgend agendapunt.
Burgemeester IJsselmuiden (CDA) en wethouder van Essen (VVD) kregen van haar weerwoord. Niet alleen verbaal, maar ook in duidelijke lichaamstaal. En dat waren ze niet gewend in deze Gemeenteraad. Het leverde voor het eerst ’politieke verschijnselen’ op in de Gemeenteraad. Er kwam politiek debat. Emma was in die tijd het enige raadslid die de heren ‘bestuurders’ van de gemeente aan kon. Dat was ook toen al manoeuvreren, zoals meerderen in die tijd zelf later ook hebben mogen vernemen. Een discussie voeren was voor menig ander raadslid al te veel van het goede. Dat leidde dus niet tot veel bijval van anderen, sterker nog: tussen gelijk hebben en gelijk krijgen van de gemeenteraad zat een groot gat.
Maar niet altijd. Het lukt Emma in die gemeenteraad om het VVD raadslid Maria Heerdes meerdere malen van haar gelijk te overtuigen en haar stem te winnen voor de PvdA voorstellen. Wat overigens uiteindelijk tot het vertrek van Heerdes uit de VVD fractie leidde. Het blijft wel politiek natuurlijk, hoe klein zo’n Raad ook is.
De invloed van Emma op het gemeentelijk beleid ging niet alleen via de Raadszaal. De dames-bridge club moet wat dit betreft niet worden onderschat. Emma bridgte zeer regelmatig met Germieke IJsselmuiden (de vrouw van), Fien Wubbenhorst (ook een PvdA diehard) , Mieke Siersema (PvdA afdelingsbestuur/voorzitster) en Marja Huisman (de vrouw van de gemeentesecretaris). Daarbij werd uitgebreid de politiek besproken. Concept voorstellen die nog niet eens de Gemeenteraad hadden bereikt, wie wat niet goed deed, voorstellen die echt niet konden gelekt, …. U weet hoe politiek werkt.
En ook haar invloed binnen de eerste actiegroep tegen Schiphol, De Lastige Zwanenburgers, waar ook de bevriende huisarts Kees van Ojink een belangrijke rol in speelde, was misschien niet zo in het openbaar duidelijk, maar wel degelijk aanwezig. In de Raad is het Schiphol dossier een belangrijk dossier voor Emma.
En ondanks de privé vriendschappelijk banden met IJselmuiden schrok Emma er niet voor terug hem politiek in het nauw te brengen in de Gemeenteraad.
Voor Marian Polderman, Emma’s opvolger in de gemeenteraad vanaf 1990, is Emma een belangrijke weg voorbereider geweest. Emma heeft het, naar de overtuiging van Marian, ook mogelijk gemaakt voor de PvdA, om voor het eerst na de Tweede Wereldoorlog, in 1998 een wethouder in het college te leveren. Marian heeft dat 2 raadsperioden kunnen doen.
En ook tegen Erik Pentenga, pas in de Gemeenteraad van 2002-2010, bleef Emma zeggen: gewoon doorgaan met het debat: ze moeten een keer iets terug zeggen.
Voor mijn lichting van deze eeuw met name binnen PvdA Haarlemmerliede is huize Prinsen vooral een warm huis geweest. Alle (gemeente, landelijk, provincie, Europe) verkiezingen waarvoor we huis aan huis folderden in Halfweg zijn elke keer weer ondersteund met een overheerlijk, overvloedige lunch bij Emma en Joost. Daarbij werd natuurlijk de gemeente politiek van stevige aantekeningen voorzien. Zoals Emma ook altijd op de bijeenkomsten van de PvdA afdeling, waar ze een trouw bezoeker van is gebleven, luid en duidelijk voor haar mening is uitgekomen en vaak bijval kreeg.
Bij de gemeenteraadsverkiezingen in 2014, waarbij de wel/niet fusie van de gemeente Haarlemmerliede een hot politiek issue is gemaakt, mede door een brief aan alle inwoners van oud Burgemeester (22 jaar lang strijdend tegen het oprukkend Amsterdam) IJselmuiden, waarin hij de inwoners opriep niet op een partij te stemmen die de gemeente niet zelfstandig wilde laten voort bestaan, gaf Emma in het Haarlems Dagblad weerwoord:
IK STEM PVDA
